Η εικόνα που στολίζει της τελευταίες ημέρες τον τίτλο του blog μου στο πάνω αριστερό
μέρος της οθόνης, προέρχεται από την νέα κυκλοφορία του Ελληνικού συγκροτήματος
Rotting Christ.
Το νέο τους άλμπουμ είναι εκεί έξω και οι πρώτες κριτικές
έχουν κάνει την εμφάνισή τους εδώ και καιρό. Εγώ δεν θέλω να ασχοληθώ με την
κριτική του δίσκου για δύο βασικούς λόγους: Οι RC είναι μία από τις αγαπημένες μου
μπάντες στον κόσμο άρα δεν θα ήμουν καθόλου αντικειμενικός, και δεύτερον δεν
θέλω να ασχοληθώ με τεχνικά μέρη και άλλα παρόμοια στοιχεία γι αυτό το άλμπουμ.
Το "Κατά τον Δαίμονα Εαυτού" μίλησε μέσα μου ως
μία από τις πιο σκοτεινές δουλειές των Rotting και με γέμισε με έμπνευση όσον
αφορά τις δικές μου "αναζητήσεις" μέσα από τα γραπτά μου. Η
ατμόσφαιρα που δημιουργεί το άλμπουμ είναι ένας από τους καλύτερους συντρόφους κατά
τη διάρκεια της συγγραφής. Πριν ανακαλύψω την μαγεία του αυτού του άλμπουμ,
άκουγα συγκροτήματα όπως οι Nox Arcana,
Elend, Ataraxia, Dead Can Dance, Dark Sanctuary κλπ, δηλαδή νεοκλασικό darkwave/dark ambient το
οποίο ύφος με βοηθά αρκετά να συγκεντρώνομαι στην γραφή μου. Το ίδιο έχει
επιτύχει και το άλμπουμ των Rotting που παράλληλα με ταξιδεύει σε άλλες χώρες, σε άλλα μέρη με τις
αναφορές του σε διάφορα έθνη.
Το άλμπουμ έχει μία πολύ σκοτεινή όψη, πράγμα που μας έχουν
συνηθίσει οι Rotting Christ,
όχι όμως με αυτό το ύφος. Μου άρεσε αρκετά η εναλλαγή ταχυτήτων η οποία κρατάει
το ενδιαφέρον αμείωτο από το πρώτο μέχρι το τελευταίο δευτερόλεπτο. Κάποια από
τα κομμάτια του άλμπουμ μοιάζουν σαν να είναι κομμάτι μίας ξεχασμένης τελετουργίας
και αυτό είναι ένα από τα συναρπαστικά μέρη του.
Συγχαρητήρια στο Ελληνικό συγκρότημα που μας έκανε για ακόμα
μία φορά υπερήφανους!
Υ.Γ. Η ίδια και απαράλλαχτη έκφραση στολίζει τον τάφο του Τζιμ Μόρισον στην Γαλλία!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.